Sinds een jaar ben ik de ‘mevrouw van de manicure’ in het plaatselijke verzorgingstehuis. En ja, het is waar…. oudere vrouwen vinden het nog steeds geweldig om hun handen en nagels te laten verzorgen. Na die eerste dag ging het als een lopend vuurtje. Nu, na een jaar kijken de dames halsreikend uit naar hun maandelijkse uitje.

Niet zeldzaam wil het geval dat er een nieuw blouseje wordt aangetrokken, want dan kan ik de nagellak kleur erop aanpassen. Of een jurk geshowd, en of ik dan een bijpassend nagellakje heb, want het ‘staat zo leuk op de bruiloft van mijn kleinzoon’, en ‘wat zal mijn dochter wel niet zeggen als ze zondag op visite komt!’

En dan die ene keer dat ik me heb laten overhalen door een mevrouw, die overduidelijk vroeger erg deftig was, om haar nagels knalrood te lakken. Dat heb ik geweten…. Haar dochter was er op z’n minst gezegd niet zo blij mee dat haar moeder er zo opzichtig bijliep. Voortaan neem ik alleen alle roze tinten mee. Dan kan er niets misgaan…

Ook de mensen met artrose, of reuma hebben baat mij mijn bezoek. Ik neem namelijk mijn paraffinebad mee. En oh, dat is toch zo een dankbaar badje. Vooral in de winter neemt dit gretig aftrek. Rolator in de hoek, jas aan de kapstok en handen in de paraffine. Heerlijk vinden ze dat. Heel even die aandacht, het praatje, een zachte massage, (want die oude handen zijn zo broos) een mooi kleurtje op de nagels, en hun dag kan niet meer stuk.

Dit artikel is geschreven door Yvonne Molenaar