Hoe help je klanten die jarenlang nagels bijten?

De allereerste klant die ik in mijn splinternieuwe salon mag ontvangen is een man! Een grote stoere man, die overduidelijk veel met zijn handen werkt. “Hij bijt al 40 jaar nagels en wil daar nu toch wel eens vanaf…” opperde zijn vrouw een week geleden door de telefoon. ‘Oei..’ was het eerste wat ik dacht. Want laten we wel zijn, 40 jaar is een hele tijd. Sterker nog, het is bijna een halve eeuw. Krijg dat maar eens uit zijn systeem.

De afspraak

Ik vertelde mevrouw dat hij meer dan welkom is en dat ik een plan van aanpak voor hem zou maken. Want een nagelbijter moet vaker terugkomen voor controle en eventueel herstel. Ik heb uitgelegd dat ik een laagje acryl op zijn natuurlijke nagels zal gaan zetten en dat ik dit met mijn leven zal gaan bewaken. Zijn natuurlijke nagels hebben zo de tijd om te groeien. “Hij kan dit er niet afbijten. Het is gewoonweg te hard.” zei ik. Ze vond dit een prima idee.

“Waar mijn man zich zorgen over maakt is dat hij straks met stralende, glimmende nagels door het leven moet.” Zei ze ietwat bezorgd. Ik kon haar gerust stellen. Een glimmend laagje creëer je door te polijsten of af te lakken met een toplaagje van gel, die uitgehard wordt onder een UV lamp. Dit zal ik bij hem niet gaan doen. Ik maak geen verlenging, en vijl ze glad en maak het dan af met een buffer. Dit geeft een natuurlijk effect. Ik verzekerde haar ervan dat geen mens het verschil zou zien tussen zijn natuurlijke nagel en het kunstlaagje van acryl. Het klonk haar goed in de oren en maakte daarom de afspraak voor haar man.

De behandeling

Nu zit hij voor me en kijkt mij licht vragend aan met een zelfverzekerde blik in zijn ogen, zijn mond in een kleine glimlach geperst. “Nou meid…. een hele uitdaging hoor!” buldert hij terwijl hij aan mijn tafeltje plaatsneemt. Ineens lijkt mijn nageltafel mini en de stoel waarop hij zit voor kabouters te zijn. Hij steekt zijn handen uit en ploft ze met een klap op mijn roze kussentje. Ik kijk naar de grote bouwvakkershanden, grove nagelriemen en kort gekloven nagels met daarboven harde eeltige vingertoppen. Het zweet breekt me een klein beetje uit, en mijn standaard plan van aanpak lijkt opeens nergens op.

Ik vraag hem of hij zijn nagelriemen knipt. “Ja natuurlijk, die groeien aan!” zegt hij. Ik leg hem uit dat ze alleen aangroeien als hij ze blijft knippen en dat ze dan steeds harder worden. Ik adviseer een goede nagelriemolie te gebruiken om ze zacht te maken, in plaats van ze steeds af te knippen. Hij kijkt me ongelovig aan en ik weet dat ik hemel op aarde moet bewegen om zijn vertrouwen te winnen. Ik leg hem uit wat ik ga doen en begin gewoon. Als hij ziet dat ik de poeder met de vloeistof vermeng zodat het een mooi bolletje wordt wat ik op zijn nagel plak worden zijn ogen groter. “Zo, zo.” Zegt hij, terwijl hij waarderend knikt. “Dat is mooi spul, daar kan je ook je tafel mee repareren!” En wijst op het beschadigde hoekje in mijn tafel. Ik moet lachen, mannen denken altijd oplossingsgericht, dat blijkt wel weer.

Een tijdje later zijn al zijn nagels voorzien van een laagje acryl. Ik vijl en buffer ze en het resultaat mag er zijn. Hij bekijkt zijn nagels en knikt goedkeurend en zegt: “Nou, je ziet er inderdaad niks van.” Ik vertel hem dat ik hem volgende week weer wil zien, geef hem een vijltje waarbij ik vertel dat hij de oneffenheden eraf moet vijlen in plaats van bijten, en dan verdwijnt hij met grote stappen mijn salon uit, die op slag weer groter lijkt.

Het resultaat?

Een week later komt meneer weer binnen. “Ik kan ze er niet afbijten, zeer frustrerend!” roept hij bij de deur. “Dat spul is hard en glad, mijn tanden glijden eraf. Ik ben onder de indruk.” “YES!” denk ik, maar zeg het niet, want 40 jaar is een lange tijd. Het begin is er, ik heb zijn vertrouwen gewonnen. Er is hoop!

Hierbij de foto’s:

Foto 1, vooraf

Foto 2, na 7 weken. Het laagje acryl zit er op beide foto’s op. Ik mag ze niet meer kort vijlen van hem 🙂

Dit artikel is geschreven door Yvonne Molenaar