“Zuster!” klinkt het op de gang. “Zuster, ik ben klaar, ik wil eraf!” Ik twijfel of ik de deur van mijn kamer dicht zal doen zodat ik de klagende stem van de oude vrouw niet hoor. Maar mijn klant zit ongestoord tegenover mij, zo doof als een kwartel. Ik glimlach als ik haar ogen zie stralen als ik haar favoriete nagellak tevoorschijn tover. Gelukkig hoort ze de klaagzang van een van haar medebewoners niet. Maar bij mij begint het te borrelen. “Zuster!!!” klaagt de vrouw vanaf de wc. Ik excuseer me even bij mijn klant en loop de gang op, trek de deur open en zie mevrouw daar zitten. “Ik ben klaar!” zegt ze boos. Ik mompel iets van ‘iemand halen’ en druk de deur lichtjes dicht. Ik loop naar de keuken en zeg dat er nog een mevrouw op de wc zit. “O” is het antwoord, “we gaan zo kijken hoor, ze zit er net op.” Ik loop billenknijpend weg, want ja, ik zit ernaar te luisteren de hele tijd.

Mijn klantje dommelt bijna in slaap. Ik pak zachtjes haar schouder. “Nog even lakken en dan bent u weer als nieuw” zeg ik vrolijk. Heel even is het stil aan de overkant. Maar na een minuutje begint het geklaag weer. Een de ene kant gelukkig maar, dan leeft ze tenminste nog. De zuster komt eraan en doet de deur open. Meteen krijgt ze een scheldkanonnade naar zich toe geslingerd, arme zuster, arme vrouw. Ik lak de nagels van mijn klant en blaas ze droog met een föhn. In mijn ooghoek zie ik de klagende vrouw voortgeduwd worden in haar rolstoel, duidelijk van slag. De zuster spreekt haar vriendelijk toe. ik zucht, gelukkig, ze is van de wc gehaald. Ik praat nog wat na met mijn klant over haar kleinkinderen en het mooie weer. Dan, na een tijdje, hoor ik het opeens weer “zuster! Ik ben klaar.” Ik sta op om mijn klant naar haar kamer te brengen en vraag de zuster op de gang waarom mevrouw nu alwéér op de wc zit. “O dat is orde van de dag hoor, mevrouw wil al naar de wc als ze een wind moet laten….en als ze er net op zit, wil ze er weer af, en als ze er af is, wil ze er weer op….maar we doen het met liefde hoor…” ze geeft me een knipoog en ze knijpt me samenzwerend in mijn hand.

Dit artikel is geschreven door Yvonne Molenaar