Ik zie haar naam staan op mijn lijstje en mijn hart maakt een sprongetje. Leuk! Gaat het door me heen. Mevrouw woont nog niet zo lang in het verzorgingstehuis maar ze maakt er een feestje van, voor haar en ook voor haar medebewoners. Ze is er erg geliefd.

Toen ze voor het eerst in mijn stoel zat, schrok ik een beetje van haar handen, ze heeft namelijk reuma. Haar vingerkootjes zijn al voor meer dan de helft verdwenen. Dus ze heeft ‘losse’ vingers met aan de top, de nagels. Met vijlen moet ik haar losse vinger echt goed vasthouden want die gaat anders heen en weer. Bijna net als rubber. Haar vingers zijn nu ongeveer de helft korter dan ze ooit waren. “Laat mijn nagels maar lang hoor,” slist ze in het onvervalst Utrechts en haar gebit heeft ze uit gemak maar op haar nachtkastje laten liggen “ik heb al zulke korte vingertjes, dan lijkt het tenminste nog wat.” Ik stel voor om haar nagels rond te vijlen en aangezien ze een mooie, bruin huidskleur heeft adviseer ik haar de mooie dieproze kleur nagellak. Maar eerst, hup, in een handbadje. Ze heeft er schik in.

Ze vertelt over haar zoon, waar ze jaren bij in heeft gewoond. Ieder weekend wordt ze opgehaald en vertoeft ze bij een van haar kinderen. Maar hier heeft ze het ook fijn hoor. “Van veel lachen blijf je gezond.” zegt ze met 2 blozende wangen en haar tandeloze mond vormt een brede lach. Haar haar is nog donkerbruin en ik ga ervan uit dat ze het verft “Nee hoor!” lacht ze hard. “Het is mijn eigen haarkleur, maar hier en daar wordt ik toch al een beetje grijs.” Ik denk aan mijn eigen spierwitte haar dat verborgen zit onder een laagje verf… verschil moet er zijn… “Valt wel mee hoor, ik zie geen grijs bij u.” En dat meen ik, mevrouw heeft geweldig haar.

Ik haal wat velletjes weg bij haar nagelriemen en masseer haar kleine handen zachtjes in met een lekkere handcrème. Haar nagels maak ik vetvrij en daarna lak ik ze. Prachtig vindt ze het. “Volgende maand weer hoor!” roept ze bij de deur. Ondanks de reuma zijn haar handen nog sterk, ze rijdt zelf met haar rolstoel naar de eetzaal. Als ze de hoek omgaat zwaait ze nog even. Haar lange roze nagels duidelijk zichtbaar.

Dit artikel is geschreven door Yvonne Molenaar